quinta-feira, 1 de dezembro de 2011

Conto de Natal



FICÇÃO

Conto de Natal Havia poucos meses que Anselmo estava na rua. Ele nunca tivera emprego cierto, mas siempre iba ancuontrando algo para fazer. Ne l redadeiro anho, ye que las cousas se habien strampalhdo de todo. Nun bundaba star sin trabalho, i a seguir tener ficado malo. Cada die que passaba mais se senti un storbo pa la tie, que sola, tenie que dar de quemer als dous ninos, que inda porriba ya andaban na scuola. Anton un die dixo-le el; Marie! diç ls nuosssos filhos que bou a eimigrar i que gosto muito deilhes, i un die bou a buoltar. O! Home mas aonde bás tu? Nun puodo ser un fardo para ti, bou-me embora. La tie, yá sabie que nun bali la pena anssistir cun el, ua beç tomada la decison. Anselmo, çpuis de andar pula cidade toda, acabou por drumir na staçon de de ls camboios de santa apolónia, porque puli habi siempre giente, i nun se santi tan solo. Eili coinciu Jaoquim, bien mais bielho i cun uas barbas grandes. Ficou-se puli, i iba cumbersando cun quin quejisse, que eran poucos ls que staban çpustos a isso. Acababa siempre por ser Joquin a dar-le mais atençon. Agora que ls dies se tornabam mais pequeinhos i las nuites fries, quedaba muito tiempo para cumbersar. Nesse tarde de muita auga, Anselmo mal saliu deili. Senti-se assi triste, i las lhágrimas assobam-le ls uolhos. Quim arreparou nel fui Joquin, habituado a coincer muitos cumo Anselmo. Bá home l que tenes hoije? Anselmo nun querie responder. Custaba-le a dezir las palabras. Fiç un sfuorço i alhá saliu. I por bias de l Natal que ben yá ende, i you nun tengo couraije de buolber para casa. Joquin oubiu, i birou ls uolhos para baixo cumo se aqeilhas palabras fussan pidras atiradas acontra el. Zbiou-se un pouco i ficou-se eili an silêncio. Mas nun sfregante dixo para l amigo. I se nós fazissemos un presépio eiqui. Bamos a fazer. Juntoran cartones i papel de todas las cores i botaran mano a l´obra. L ampercipio alguns que puli tamien andaban quejiran botar abaixo l presépio, mas a la medida que medraba todos ampeçararan a gustar del, i yá naide passaba sin l fin de l die, ir a ber l que habie mudado de un die paloutro. Als poucos ampeçou to la gente a falar ne l presépio de Sta. Apolónia i nin ls passageiros de ls camboios deixaban de admirar aqueilha obra. Eilha alhá stá, para quin la quejir ber. Hai quin diga que ls autores yá nin andam puli, furan a trabalhar para ua pessona que gustou tanto daquel trabalho que ls cumbidou para ambentaren outras cousas. L natal tem tamien cousas destas. Valter Deusdado